Ανθολογία ποίησης και πεζόμορφου στοχασμού. Για την Άλκη Ζέη

– Μ’ αυτό το νυχτικό μοιάζεις είκοσι χρονών, ξαναλέει ο Ευγένιος, που νόμισε πως η Ελένη δεν πρόσεξε τι είχε πει. Εκείνη πάει και κάθεται δίπλα του. – Τότε, σου άρεσα λιγάκι. Ήρθε η σειρά του Ευγένιου να ξαφνιαστεί: – Τότε, ποιος τολμούσε! Ήσουνα η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Η Ελένη σωπαίνει. Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα! Ποια είναι η κοπέλα; Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Πιάσανε την αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Βγήκε η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Έφυγε η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Απ’ όπου περνούσε. Τόσες γλώσσες, τόσες χώρες. Με διαβατήριο: αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα