Η ελληνική κινηματογραφική παραγωγή (1942-1990)

Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι η ανάλυση, η περιγραφή και ο σχολιασμός της κινηματογραφικής παραγωγής στον ελληνικό κινηματογράφο την περίοδο 1942 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η έρευνα σε αυτό το πλαίσιο στην παραγωγή, αναπόφευκτα, επεκτείνεται και σε πτυχές της, όπως η καθετοποίηση ή η ευελιξία της, η τυποποίηση ή η διαφοροποίηση των προϊόντων της, οι εταιρικές δομές, η απασχόληση, η διανομή και εκμετάλλευση, οι επαγγελματικές πρακτικές και, γενικότερα, η μαζική παραγωγή (περίοδος Παλαιού Ελληνικού Κινηματογράφου) ή η ανεξάρτητη παραγωγή (περίοδος Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου). Επιπλέον, σημαντική είναι η εστίαση στην επιρροή και το πλέγμα του θεσμικού πλαισίου (επίσημοι και ανεπίσημοι δρώντες), που σημαίνει πρακτικά τον ρόλο των κανονισμών, της λογοκρισίας, της φορολογίας, του συνδικαλισμού, της κριτικής, των περιοδικών, των φεστιβάλ, κ.ά. Η παρούσα έκδοση αποτελεί υλικό που εκ των πραγμάτων είναι πολύτιμο για ερευνητές, πανεπιστήμια, φοιτητές, ανθρώπους που σπουδάζουν το σινεμά, την ιστορία του, τη φύση του. Είναι μία ακαδημαϊκή έρευνα, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί ένα νέο τρόπο προσέγγισης του ελληνικού σινεμά, μία διαφορετική οπτική του, που μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει ενδιαφέρον υλικό για κάθε υποψιασμένο αναγνώστη. Άλλωστε, το ελληνικό σινεμά αποτέλεσε και αποτελεί για παλαιότερους και νεότερους ενεργή ψυχαγωγία, που καλλιεργείται διαχρονικά από τις τηλεοπτικές επαναλήψεις και τα σχετικά αφιερώματα που κατά καιρούς συναντάμε σε χώρους πολιτισμού, στις κινηματογραφικές αίθουσες, σε τηλεοπτικές εκπομπές, στον διαδικτυακό Τύπο ή στα σόσιαλ μίντια.