Κουβεντιάζοντας με μια μούμια

Ο κόμης είπε πως λυπόταν που δε μπορούσε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, να θυμηθεί τις διαστάσεις που είχε ένα πολύ σπουδαίο κτίριο στην πόλη Αζνάη, που τα θεμέλιά του βρισκόντουσαν στη νύχτα του Χρόνου, μα που τα ερείπιά του έμεναν ακόμα όρθια, την εποχή της ταφής του, σε μια μεγάλη έρημο, δυτικά της Θήβας. Θυμόταν όμως (μια και μιλούσαν για εισόδους) την είσοδο που είχε ένα απ τα ασήμαντα ανάκτορα σε κάποιο προάστιο που λεγόταν Καρνάκ. Είχε εκατόν σαράντα κολόνες, σαρανταεφτά πόδια περιφέρεια η καθεμιά και εικοσιπέντε πόδια απόσταση η μια από την άλλη. Για να φτάσεις σ αυτή την είσοδο απ το Νείλο, διέσχιζες μια λεωφόρο δύο μίλια μήκος γεμάτη σφίγγες, αγάλματα κι οβελίσκους, είκοσι, εξήντα κι εκατό πόδια ύψος. Το παλάτι (αν θυμόταν καλά) είχε μια πλευρά που ήταν δυο μίλια μακριά και θα είχε, όλο μαζί, γύρω στα εφτά μίλια περίμετρο. Οι τοίχοι του ήταν από πάνω μέχρι κάτω, και απέξω και από μέσα, ζωγραφισμένοι με ιερογλυφικά.