Η τελευταία αρκούδα του δάσους

ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ της δεκαετίας του ’80 ως τον εμφύλιο στη Βοσνία το ’90 και την Αθήνα των αρχών του 2000 ο Θοδωρής ψηλαφεί το οικογενειακό τραύμα: την ηχηρή απουσία του πατέρα, τη μεταμόρφωση του μεγαλύτερου αδερφού του Νίκου σε Νικηφόρο, το βουβό πένθος της μητέρας. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον όπου οι ερωτήσεις ποτέ δεν τίθενται και οι απαντήσεις ποτέ δεν δίνονται. 

Μια νουβέλα για τη δύσκολη ενηλικίωση δύο αδερφών και τους ακατάλυτους δεσμούς του αίματος με φόντο την ηχώ ενός πολέμου που δεν λέει να σβήσει.