Άνικο

Η ΠΡΩΤΗ ποιητική συλλογή του Ανδρέα Σπαβέρα περιγράφει την οπτική ενός δολοφόνου από τη γέννησή του μέχρι και τη διάπραξη του φόνου μιας κοπέλας ονόματι Άνικο (από το oυγγρικό όνομα Anikó, το οποίο έχει εβραϊκές ρίζες και σημαίνει την ευνοημένη από τον Θεό). Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας ο εμμονικός πρωταγωνιστής μελαγχολεί, φθονεί, ερωτεύεται, προσπαθώντας ματαίως να ξεφύγει από τα βίαια ένστικτά του. * * * ΑΠΑΡΧΗ Στη γη του Σίσου Βουνά αόρατα στη λήθη τους Ορφανά με κέρματα ανταλλάζουν τη ζωή σου Καλόγεροι ακονίζουν τα ξίφη τους Φωτογραφίζονται στο νερό οι κάτοικοι του Σίσου Στη μελωδία κάποιου αρχαίου σείστρου Καθρεπτίζονται με το φως του φεγγαριού Στη μέγιστη ταχύτητα κλείστρου Γέννηση αγοριού με ολάγριο καρδιοχτύπι Σώμα που στολίστηκε με φλόγα και λεπίδια Ήχο που αντάλλαξε η μοίρα με τη λύπη Σαν σκόνταψε η ζωή σε δολοφόνου φίδια Σαν την αρχή των τραγουδιών στα μεθυσμένα χείλη Αθώα κι ανεμπόδιστη η ροή της άνθισής μου Πυθάρι σκοτεινό στο βάθος με τριφύλλι Τα μάτια κάποιου σύμπαντος θρηνούν την άφιξή μου