Το όπιο των διανοουμένων

Δημοσιευμένο το 1955, «Το Όπιο των Διανοουμένων» είναι μια αμετάκλητη καταδίκη της διαποτισμένης με κακοπιστία και δογματισμό αφέλειας που διέκρινε τη γαλλική ιντελιγκέντσια της εποχής.

Με αταλάντευτη διανοητική ακεραιότητα, ο Ρεϋμόν Αρόν αναλύει την εξέλιξη λέξεων όπως «Αριστερά», «Επανάσταση» και «προλεταριάτο», λέξεων ενταγμένων στον μύθο τον οποίο αποϊεροποιεί.

Διότι πώς είναι δυνατόν, αναρωτιόταν ο Αρόν, να γίνεται αποδεκτή η στάση διανοουμένων οι οποίοι δείχνονται αδέκαστοι σε ατέλειες των λεγόμενων «αστικών» Δημοκρατιών και, ταυτοχρόνως, τόσο φιλόφρονες στα συνεχή εγκλήματα των «Λαϊκών» Δημοκρατιών; Και πώς να προσπεράσει κανείς τον παραλογισμό πολιτικο-ιδεολογικών αμαλγαμάτων που επιτείνουν την αλλοτρίωση διανοουμένων οι οποίοι αναζητούν μια θρησκεία, λατρεύοντας την Ιστορία όπως λατρεύονται οι θεοί;

Ερχόμενος σε ρήξη με την πνευματική οικογένεια από την οποία προερχόταν, ο Ρεϋμόν Αρόν δεν προβαίνει, ωστόσο, σε ένα στείρο ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Προτείνει τον ψύχραιμο στοχασμό, μια χωρίς μίσος διαμάχη, καλώντας να τον ακολουθήσουν «όλοι εκείνοι που αρνούνται να ανακαλύψουν μέσα στην παλαίστρα της Αγοράς το μυστικό του ανθρώπινου πεπρωμένου».