Ο Τάσος πέθανε

Ο θάνατος δεν χρειάζεται καμία τέχνη, δεν χρειάζεται καμία παραμυθία. Να τον απολαύσεις, καμάρι μου, πλατύτερος καθώς είσαι, σημαντικότερος, από κάθε ποίηση. Όσο νεκρή εγώ θα απολαμβάνω κάποτε τη συντροφιά σου, κάποιο ζευγάρι μάτια, ίσως, θα διαβάζει αυτά τα έντεκα ανεπίδοτα μηνύματα μέσα σ’ ένα τρένο ή σε μια τουαλέτα. Ολοζώντανο, πορφυρό, τρεμάμενο σώμα. Ζηλευτό μας.