Στις απάρχες της νεώτερης ευρωπαϊκής ποιήσεως. Στην Ρωμανία και την Φραγγιά

Σκοπός τοῦ ἔργου εἶναι νά γνωρίσει σ’ ἕνα εὐρύτερο μορφωμένο κοινό τίς πρώιμες μορφές τῆς κοσμικῆς εὐρωπαϊκῆς ποιήσεως σέ δημώδη γλῶσσα (μεσαιωνικά ἑλληνικά νεολατινικές γλῶσσες), οἱ ὁποῖες καθόρισαν ὄχι μόνον τά κυριώτερα εἴδη τῆς νεώτερης λογοτεχνίας, ἀλλά καί τήν νεωτερική πρόσληψη τῆς ἐρωτικῆς σχέσεως μεταξύ τῶν δύο φύλων. Μέχρι τήν Δ΄ Σταυροφορία ἡ Χριστιανοσύνη (ὅρος τῆς ἐποχῆς γιά τήν Εὐρώπη), καίτοι πολιτικά χωρισμένη στήν Ρωμανία (Βυζάντιο) καί τήν Φραγγία (Καθολική Δύση), προσλαμβανόταν ὡς ἑνιαία καί παρουσίαζε ἀνάλογα, καίτοι ὄχι ἀναγκαστικά ὅμοια, λογοτεχνικά φαινόμενα. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ παράλληλη μελέτη τῶν δύο ἐκφάνσεων τῆς εὐρωπαϊκῆς ποιήσεως ὄχι μόνον εἶναι εὐκταία, ἀλλά εἶναι καί ἀπαραίτητη. Τό βασικό ἐμπόδιο στό ὁποῖο προσκρούει ὁ ἀναγνώστης εἶναι γλωσσικό. Πρῶτος σκοπός τοῦ παρόντος βιβλίου εἶναι νά θεραπεύσει αὐτήν τήν δυσκολία παρέχοντας παράλληλα μέ τό πρωτότυπο τήν μετάφραση χαρακτηριστικῶν κειμένων τῶν κυριώτερων λογοτεχνικῶν εἰδῶν καί τῶν σημαντικώτερων ποιητῶν. Ὁ δεύτερος σκοπός εἶναι νά τοποθετήσει τά λογοτεχνικά φαινόμενα στό ἱστορικό τους πλαίσιο καί νά τά παρακολουθήσει διά μέσου τῶν αἰώνων, ἄρρηκτα συνδεδεμένα μέ τήν πολιτική ἱστορία.