Μνήμες που δεν έσβησαν

Μια σημαντική μαρτυρία από την αντίσταση κατά των Γερμανών, έναν μόλις χρόνο μετά τη γερμανική κατοχή της πρωτεύουσας, με πρωταγωνιστή τον φοιτητή τότε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αριστείδη Σ. Παπαντωνόπουλο, που γίνεται μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης Pluton Drungand της Military Force 133, με έδρα το Κάιρο, και κάτω από τη μύτη των Γερμανών, συμμετέχοντας σε συγκεκριμένη τριάδα, μεταφέρει, αλλάζοντας συχνά θέση, μέσω ασυρμάτου, κρυπτογραφημένα μηνύματα, ενημερώνοντας τους συμμάχους στην Αίγυπτο. Ώσπου ο Αριστείδης συλλαμβάνεται, περνά για ανάκριση από τα κρατητήρια της οδού Μέρλιν και καταλήγει πρώτα σε κελί απομόνωσης 1Χ2.5 μέτρα κι, αμέσως μετά από μια νέα ανακριτική περιπέτεια στα κρατητήρια της οδού Μέρλιν, σε θάλαμο είκοσι-εικοσιπέντε ατόμων στο περίφημο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, απ’ όπου μια μέρα πριν την αναγγελία της εκτέλεσής του αποφυλακίζεται. Μια συγκλονιστική μαρτυρία εγκλεισμού, απομόνωσης, βίας, εκτελέσεων και θανάτου, με επινοημένους, θαυμαστούς κώδικες επικοινωνίας με συγκρατούμενους αλλά και εκτός στρατοπέδου συγγενείς και συναγωνιστές, σ’ ένα χώρο Μαρτυρίου, το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου που στέγαζε δυο με τρεις χιλιάδες κρατουμένων, και από τον οποίο κάθε μέρα ξεκινούσαν οι κλούβες με τους επιλεγέντες προς εκτέλεση μάρτυρες της ελευθερίας. Με όλους παρόντες, σαδιστές αλλά και ευαίσθητους φρουρούς, πλούσιους αλλά και φτωχούς, όρθιους αλλά και προσκυνημένους, έλληνες, αγωνιστές αλλά και δοσίλογους.