Ζητήματα γεωπολιτικής και διπλωματίας ναυτικών και ηπειρωτικών δυνάμεων στον σύγχρονο κόσμο

Η μετα-διπολική περίοδος, την οποία διανύουμε μετά την κατάρρευση της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, χαρακτηρίζεται από την παρουσία στο διεθνές σύστημα μιας και μόνης Παγκοσμίου Δυνάμεως: των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Οι ΗΠΑ είναι, πρώτον, η μόνη Δύναμη η οποία διαθέτει ίδιον Φυσικό Γεωγραφικό Χώρο (Raum), του οποίου μάλιστα έχει επιτύχει την πολιτική και οικονομική ολοκλήρωση, καθιστώντας τον ομοιογενή, και τον οποίο είναι σε θέση να υπερασπίζεται αποτελεσματικώς έναντι έξωθεν επιβουλών - αναδεικνύοντάς τον έτσι, από γεωστρατηγικής και γεωοικονομικής απόψεως, σε Μείζονα Χώρο. Δεύτερον, πέραν αυτού, οι ΗΠΑ είναι η μόνη Δύναμη που διαθέτει δυνατότητες να αναπτύσσει δράση επί παγκοσμίου / πλανητικού επιπέδου, τις οποίες και δεν επιθυμεί σε καμμία περίπτωση να δει να συρρικνούνται ή να παρεμποδίζονται από άλλες Δυνάμεις. Ωστόσο, οι εγκυρότεροι στρατηγικοί αναλυτές των υπερατλαντικών δεξαμενών σκέψεως συμφωνούν στην διαπίστωση ότι οι ΗΠΑ είναι μεν η μόνη Παγκόσμιος Δύναμη (World Power / Weltmacht), πλην όχι και η μόνη Μεγάλη Δύναμη (Great Power / Grossmacht), και εκ του λόγου αυτού χαρακτηρίζουν το επί του παρόντος υφιστάμενο διεθνές σύστημα ως "μονο-πολυπολικό" (uni-multipolar system), συμπίπτουν δε στην εκτίμηση ότι πρόκειται για μεταβατικό φαινόμενο περιορισμένης χρονικής διάρκειας μερικών δεκαετιών, μέχρι της ολοκληρωτικής διαμορφώσεως του νέου πολυπολικού (multipolar) συστήματος του 21ου αι. Κατά την ανάλυσή τους, το αυριανό διεθνές σύστημα θα σύγκειται από πέντε ή έξι ισχυρούς Πόλους Ισχύος, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ θα κατέχουν -στην πλέον ευνοϊκή γι αυτές περίπτωση- την θέση του "primus inter pares", ενώ στην χειρότερη για τις ίδιες περίπτωση θα υπερκερασθούν από μία Ευρασιατική Δύναμη. [...]