Λεωφορείον ο πόθος

Στο "Λεωφορείον ο Πόθος", κορυφώνεται η αντίθεση ανάμεσα στην παρακμή ενός πολιτισμού που έχει συνείδηση του εαυτού του και στη δύναμη μιας ζωώδους ορμής χωρίς σκοπό. Το "Λεωφορείον" αποκαλύπτει πως ο κύριος Ουίλλιαμς είναι γνήσιος ποιητικός δραματουργός, με τίμια και ολοκληρωτική γνώση των ανθρώπων και με βαθιά συμπάθεια γι αυτούς... Με ποιητική φαντασία και συμπόνια, ύφανε μια σπαρακτική και λαμπερή ιστορία. (Brooks Atkinson, New York Times, 4.12.1947) Το "Λεωφορείον" είναι ζωτικό, παλλόμενο, συμπονετικό, σπαρακτικά ανθρώπινο."" (New York Daily News, 4.12.1947) "Ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς ήταν ο καλύτερος απ όλους του Αμερικανούς δραματουργούς και το "Λεωφορείον" το καλύτερό του." (Carson Kanin, συγγραφέας του "Γεννημένη χτες", 1993) "Υπάρχουν ελάχιστα σχεδόν τέλεια έργα. Το "Λεωφορείον" είναι ένα απ αυτά." (Robert Lee, 1993)