Οι καμπάνες

Τα μεγάλα μυθιστορήματα δεν χάνουν ποτέ την επικαιρότητά τους. Στις Καμπάνες ο Γιώργος Θεοτοκάς εκφράζει (όπως λέει ο ίδιος σε μια συνέντευξή του) την «αγωνία του καιρού μας». Ο ήρωάς του, κορυφαίος επιστήμονας και άνθρωπος της δράσης, κυριεύεται κάθε τόσο από το αίσθημα ότι τριγύρω του καταρρέει ο πολιτισμός. Στη Νέα Υόρκη, μια μέρα, «εμπρός στα μάτια μου, συνέβηκε ένα γεγονός που δεν το είχα φανταστεί ούτε ονειρευτεί ποτέ μου, κάτι που δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω, γιατί ήταν ολωσδιόλου απίθανο και -για να κυριολεκτήσω- αδιανόητο. Ο κεντρικός ουρανοξύστης του Rockefeller Center άρχισε να κουνιέται, στην αρχή αργά κι ελαφρότατα, στον ήχο της ξεκούραστης μελωδίας που γέμιζε την ατμόσφαιρα, ύστερα όμως πιο γοργά κι όλο πιο γοργά, με τρόπο που μ έβαλε σε μεγάλη ανησυχία.[...] »Όχι, αυτό που συνέβαινε δεν ήτανε σεισμός. Ο άσφαλτος ήτανε στερεότατος, ασάλευτος κάτω απ τα πόδια μου. Στον αέρα γινότανε ό,τι γινότανε.[...] »Οι ουρανοξύστες έπεφταν σαν χάρτινοι πύργοι».