Το ανθολόγιο του " Νουμά "

Όταν αρχίζω να πελαγώνω μες στις ιδέες μου ή όταν αρχίζει να στερεύει το μυαλό μου, πιάνω μια πέτρα, ένα δέντρο, το χώμα για να βεβαιωθώ πως δεν παραστρατίζω ή πως παραστρατίζω. Γι αυτό καταπιάνομαι και σ ενέργειες μέσα στους ανθρώπους. Η ενέργεια είναι ανάγκη για να χάνομαι, είναι ανάγκη και για να μη στερεύει η σκέψη μου. Το μυαλό μου κουνιέται όπως πρέπει, όταν ενεργώ, και τότε η σκέψη φωτίζει την ενέργειά μου και αυτή πάλε κανονίζει τη σκέψη μου... [...] "Σαμοθράκη"