Τα καμάκια

Χαίρομαι το σώμα μου. Το περνώ από πόρτες, το σφυγμομετρώ με την ανάσα του ηλεκτρονικού μου ρολογιού, μετρώ το μπόι του με το χαμηλότερο κλαδί του πιο ψηλού δέντρου... Δεν περιμένω ωστόσο θαύματα. Δεν διατηρώ αυταπάτες. Η δουλειά είναι σκληρή. Από το "Greek Art Mycenea" πήγα στο "Solid Gold Agamemnon", για να περάσω έπειτα στο "Handicraft Medea" και να καταλήξω στο "Byzantine Coin". Είμαι ένας πλανόδιος πωλητής ταγαριών. Κι ένας πραματευτής της αγάπης που, ενώ πουλιέται με το κιλό, την αληθινή δεν τη βρίσκεις παρά με το σταγονόμετρο. Καμάκι άλλου καμακιού το μάτι δεν το βγάζει. Αυτό είναι ένα αξίωμα γενικό. Ένα καμάκι ποτέ δεν θα φάει τη γυναίκα άλλου καμακιού, ακόμα κι αν εκείνη το προκαλέσει με τα μάτια ή με τον ψίθυρο. Μόνο όταν ένα καμάκι προσκαλεί ένα άλλο για βοήθεια, το άλλο καμάκι βοηθάει· γιατί υπάρχουν ξένες βιτσιόζες, υπάρχει και το πρόβλημα της γλώσσας πολλές φορές.

Αραγε συλλογίστηκε κανείς τι σκέφτεται ένα καμάκι που διανυκτερεύει; Σκέφτεται πως μόνο καμάκι δεν είναι. Ζει στο όραμα μιας γλυκιάς απαντοχής, μην ξέροντας κι αυτό τι περιμένει. Το καμάκι είναι φτιαγμένο από μια ζύμη μαλακιά, πολύ πολύ ανθρώπινη. Μόνο να: είναι η ζωή τέτοια, που το αναγκάζει να φέρεται καμιά φορά σκληρά· οι ξένοι έρχονται εδώ για την πλάκα τους, ενώ το καμάκι μένει εδώ για να πλακώνει. Αυτό που ονειρεύεται ένα καμάκι συνειδητό είναι πότε θα ρθει το φθινόπωρο για να σηκωθεί να φύγει· να πάει στα μέρη απ όπου οι άλλοι ήρθαν και του μίλησαν γι αυτά: Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη, Ρώμη, Βαρκελώνη, Ζυρίχη, Βερολίνο, Κοπεγχάγη, Ελσίνκι: ένα όνειρο ταξιδιού, με τα λεφτά που κέρδισε δουλεύοντας σκληρά ένα ολόκληρο καλοκαίρι.