Ο Μπέργκμαν μιλάει για τον Μπέργκμαν

[...] Είμαι ένας σταθμός ραντάρ. Πιάνω διάφορα πράγματα και τα αντανακλώ σαν καθρέφτης ανακατεμένα με μνήμες, όνειρα και ιδέες. Είναι ο πόθος και η θέληση της δημιουργίας. [...] Οι σχέσεις μου με τις ίδιες μου τις δημιουργίες είναι τόσο παράξενες· συχνά όταν γράφω και γυρίζω μια ταινία βρίσκομαι μέσα σ ένα προστατευτικό κέλυφος. Δεν αναλύω σχεδόν καθόλου τι κάνω και γιατί το κάνω. Την αιτιολογώ αργότερα. Τα πραγματικά μου κίνητρα βγαίνουν μάλλον ύστερα από κάμποσο καιρό. [...] Ένας σημαντικός παράγοντας στην παιδεία και στα εφόδια του ηθοποιού, είναι η ικανότητά του να επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Κανείς δεν απαιτεί απ αυτόν να βρίσκεται στην ίδια συναισθηματική κατάσταση κάθε βράδυ. Από τεχνική άποψη όμως, πρέπει. Κάθε βράδυ πρέπει να δίνει στο κοινό ακριβώς την ίδια εντύπωση. Δεν μπορείς να περιμένεις από κάποιον να βρίσκεται στην ίδια συναισθηματική κατάσταση για δύο συνεχόμενες μέρες. Πρέπει όμως οπωσδήποτε να κατέχει την τεχνική που θα του επιτρέπει να δίνει μια τέτοια εντύπωση. Αλλιώς η παράσταση καταρρέει. [...] Ένας σκηνοθέτης μπορεί να ναι όπως του αρέσει, αν έχει όμως κάτι να προσφέρει, κάτι θα βγει. Αν δεν έχει τότε θα έπρεπε να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Δεν το πιστεύετε και σεις αυτό; Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από τους κριτικούς κινηματογράφου και εκδότες του περιοδικού "Τσάπλιν", Μπγιέρκμαν, Μαννς και Σίμα. Πρόκειται για τις συνεντεύξεις που τους έδωσε ο Μπέργκμαν, στο διάστημα των ετών 1968-1970, στις οποίες μιλάει για τις ταινίες του, τις απόψεις του πάνω στον κινηματογράφο και τις μεθόδους της δουλειάς του.