Φώτα, ήχος, πάμε

Ένα βιβλίο στο οποίο να μιλάνε οι άνθρωποι που κάνουν τον κινηματογράφο είναι πάντα αναγκαίο [...]. Αν μάλιστα διαβάσει κανείς με προσοχή τις συνεντεύξεις με τους έλληνες σκηνοθέτες στο βιβλίο αυτό, θα καταλάβει τη συνέχεια που υπάρχει ανάμεσα στον ελληνικό κινηματογράφο των δεκαετιών του 50 και 60 και εκείνον που άρχισε να αναπτύσσεται στις αρχές της δεκαετίας του 70 κι ύστερα. (Ν. Φ. Μικελίδης). Οι δέκα σκηνοθέτες που παρουσιάζουμε προέρχονται από το όλο σώμα του κινηματογράφου μας, παλιού και Νέου. Αντίθετα σε όλες τις αντιξοότητες που πάντα παρουσιάζονται κατά την παραγωγή μιας ταινίας στην Ελλάδα, ακολούθησαν με πάθος το όραμά τους. Προσπαθούμε να φωτίσουμε όψεις του πάθους αυτού. Αναζητούμε ταυτόχρονα το υπόγειο νήμα που συνδέει την ελληνική ταινία από τη "Μανταλένα" του Δημόπουλου ίσαμε την "Ευδοκία" του Δαμιανού, και από τα "Κόκκινα Φανάρια" του Γεωργιάδη μέχρι το "Βαλκανιζατέρ" του Γκορίτσα...