Ενοχή

[...] Νιώθω πως είμαστε ό,τι έχουμε ζήσει. Πως ό,τι βλέπουμε, ό,τι ακούμε, ό,τι αισθανόμαστε μπαίνει βαθιά μέσα μας, ριζώνει κάτω από το δέρμα μας, προσκολλάται στα κύτταρά μας και σχηματίζει μια κρούστα νοθεύοντας την αρχική τους μορφή, αλλοιώνοντας τη δομή που τους έχει δώσει η φύση, καταστρέφοντας ή ενισχύοντας τους συνεκτικούς δεσμούς που εξασφαλίζουν την αρμονική τους συνύπαρξη. [...] Μια γυναίκα αναζητά την ταυτότητά της μέσα από μια αλλόκοτη ερωτική ιστορία βασισμένη στην παραπλάνηση και μέσα από την πάλη ενάντια στην πιο σκληρή εκδοχή απόρριψης. Ένας άντρας, που έχει διαγράψει ανέκκλητα τους δεσμούς με το παρελθόν, έρχεται αντιμέτωπος με τη συνείδησή του. Δύο παράλληλες εξομολογήσεις φέρνουν στην επιφάνεια την αλήθεια που κρύβεται πίσω από μια τραγική ιστορία στα όρια της αντοχής της ανθρώπινης υπόστασης.