Το παυσίπονο

"Ο Τατσόπουλος ανήκει στην ολιγάριθμη κατηγορία των προικισμένων πεζογράφων που κατέρχονται στο στίβο σχεδόν έτοιμοι...
Στο "Παυσίπονο" επιχειρεί την πανοραμική εικονογράφηση μιας νωπής ακόμα εποχής και κατορθώνει ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται με έντονο ενδιαφέρον"
(Σπύρος Τσακνιάς, "Η Λέξη")

"Το "Παυσίπονο" έρχεται να αποκαλύψει όχι μόνον τη δεινότητα του συγγραφέα να κινείται ανάμεσα στα "ελληνικά" γλωσσικών ομάδων, από τα φρικιά των Εξαρχείων ως τις θεοσεβούμενες μητέρες, αλλά και να μεταφέρει στο κείμενο κάτω από ένα ενιαίο ύφος, το δικό του".
(Αναστασία Λαμπρία, "Μεσημβρινή")