Τη μέρα που σε γνώρισα

Πότε σταμάτησε να είναι ευτυχισμένη; Δε θυμόταν πια. Πότε άρχισε να είναι δυστυχισμένη; Μα ήταν; Ήταν τριάντα πέντε χρονών. Ήταν παντρεμένη. Ήταν μητέρα. Ήταν όμορφη. Ήταν ευκατάστατη. Αλάνθαστα συστατικά ευτυχίας και επιτυχίας...
Ο άντρας της ήταν σαράντα χρονών. Ευπαρουσίαστος. Καλός οικογενειάρχης. Δεν ξεχνούσε ποτέ επέτειο ή γενέθλια. Ίσως χάρη στην καλά ενημερωμένη ατζέντα του και την καλά οργανωμένη γραμματέα του. Τάξη και οργάνωση. Οργάνωση και τάξη. Τα κλειδιά της ζωής τους. Μιας ζωής που έμοιαζε να έχει βγει από το πρόγραμμα κάποιου πληκτικού ηλεκτρονικού υπολογιστή. Αραγε η έλλειψη γέλιου και η ρουτίνα σ ένα γάμο είναι αιτία διαζυγίου; Και τι θα γίνει όταν το γέλιο έρθει στη ζωή εκείνης... από το παράθυρο; (Του διπλανού σπιτιού συγκεκριμένα...) Τι θα γίνει όταν θα χρειαστεί να διαλέξει ανάμεσα στη ζωή που ξέρει μόνο το σήμερα και τη ζωή που έχει προγραμματίσει μέχρι και τις διακοπές του επόμενου χρόνου; Κι ακόμα ανάμεσα σ έναν τρελό έρωτα, καινούριο, σε αντίθεση μ έναν παλιό, που δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον να προτείνει; Τα ονόματά τους; Δεν έχουν σημασία...
Γι αυτό δεν αναφέρονται πουθενά στο βιβλίο. Ας δώσει λοιπόν ο αναγνώστης όποιο όνομα θέλει στους ήρωες αυτής της ιστορίας και ας ζήσει για λίγο τη ζωή τους. Ίσως παρέα μ ένα φλιτζάνι καφέ στη χόβολη.