Δημοκρατία, κοινωνικό κράτος και Σύνταγμα στην ύστερη νεωτερικότητα

Μπορούν όμως οι πραγματικές μεταβολές του σύγχρονου κόσμου να προσεγγιστούν με βάση τα εννοιολογικά εργαλεία της νεωτερικότητας; Ποιο είναι το νόημα και το ουσιαστικό περιεχόμενο της κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και ποιες οι λειτουργίες και η κανονιστική ισχύς του Συντάγματος στην ύστερη νεωτερικότητα; Μήπως η ίδια η χρήση του όρου "ύστερη νεωτερικότητα" δεν υποκρύπτει μια αμφισβητήσιμη προεπιλογή; Η κατανόηση του κατακερματισμένου αλλά και ομογενοποιημένου -"παγκοσμιοποιημένου" κόσμου, της ανεξέλεγκτης κοινωνίας της διακινδύνευσης με τους υπερδιογκωμένους κοινωνικούς ελέγχους, της "θωρακισμένης δημοκρατίας" με τα ελλείμματα ως προς την αντιπροσώπευση και τις δικαιοκρατικές και κοινωνικοκρατικές εγγυήσεις, μπορεί να επιχειρηθεί με αναγωγή στο εννοιολογικό οπλοστάσιο της νεωτερικότητας; Είναι τελικά επαρκείς οι επιστημονικές μεθόδοι και, ευρύτερα, τα επιστημονικά παραδείγματα της πολιτειολογίας, της πολιτικής επιστήμης, του συνταγματικού δικαίου και εν γένει των κοινωνικών επιστημών για να προσεγγίσουν τις μεταβολές αυτές ή η κρίση της νεωτερικότητας θα οδηγήσει σε μια επιστημονική επανάσταση, κατά την ορολογία του Thomas Kuhn, και στη συγκρότηση μιας νέας επιστημονικής παράδοσης, ασύμμετρης προς την προηγούμενή της;