Ανθολογία ποίησης των Ίνκας

Ποιήματα από πέτρα, φως κι αιωνιότητα.... Πολύτιμα κειμήλια από την προφορική παράδοση ενός λαού χωρίς γραφή. Η γλώσσα των Ίνκας είναι από μόνη της ένα μνημείο πνευματικής ευρύτητας, υψηλής αισθητικής και ευαισθησίας. Η ποίησή τους εκφράζει μια στωική και υψηλόφρονα στάση του ανθρώπου, σε βαθιά επαφή με τη φύση, απέναντι στο θείο, τον έρωτα, τα δεινά της ζωής. Τα θέματα που την απασχολούν είναι οι κοσμικές ενοράσεις, η προέλευση του ανθρώπινου γένους και η διακυβέρνηση της ζωής του από τους θεούς, ο έρωτας, ο άχρονος χρόνος, η απουσία αγαπημένων προσώπων και η ειρήνη -στη ζωή και το θάνατο. Χαρακτηρίζεται από έναν αγνό, συχνά μελαγχολικό, ερωτικό λυρισμό. Μέσω του ποιητικού λόγου εκφράζονται οι περίπλοκες και εκλεπτυσμένες έννοιες της φιλοσοφίας και της μυθολογίας με ακρίβεια, λιτότητα και δύναμη -ακριβώς όπως αναπαριστώνται και στα ανάγκλυφα των μνημείων αυτού του μοναδικού πολιτισμού. Η ποίηση των Ίνκας, μια ποίηση που έρχεται από τα βάθη των αιώνων, μας εκπλήτει με τον αρχετυπικό εξπρεσιονισμό, την αφαιρετικότητα και τη διαχρονικότητά της. Ο Ηλίας Ταμπουράκης, ο μόνος Έλληνας που ξέρει τη γλώσσα κέτσουα, η οποία παρά τους κατατρεγμούς της ισπανικής κυριαρχίας εξακολουθεί να αντιστέκεται και να μιλιέται, κατάφερε να μας φέρει σε επαφή με την άγνωστη ποίηση την Ίνκας . Σύλβα Πάντου, πρόεδρος Ισπανιστών Ελλάδος, τ. Καθηγήτρια του Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού.