Φιλελευθερισμός

Ο φιλελευθερισμός αποτελεί αναφανδόν την "Υψηλή θεωρία" της νεοτερικότητας. Αναδυόμενος μέσα από τον ύστερο Μεσαίωνα ως μία αντίδραση στις απολυταρχικές πρακτικές, κυρίως, της παπικής Εκκλησίας εδραιώθηκε στη Δύση ως ο πολιτισμός της ανεξιθρησκίας, της ανοχής και της ανεκτικότητας. Ο φιλελευθερισμός γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα με την πολιτική φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Συγκροτήθηκε, ωστόσο, ως πολιτική φιλοσοφία στη Νεότερη Εποχή μέσα από το λοκιανό επιχείρημα της ελευθερίας του ατόμου. Το φιλελεύθερο επιχείρημα είναι ιστορικά ταυτισμένο με την εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού. Ο φιλελευθερισμός αποτέλεσε το πολιτισμικό ανάχωμα της δυτικής βαρβαρότητας. Σε όλες τους τις στοχαστικές και εμπειρικές μορφές, από τον κλασικό φιλελευθερισμό μέχρι τη φιλοσοφία των ελευθεριακών, υπηρέτησε πάντα την ατομική ελευθερία και την αντίσταση σε κάθε μορφή πολιτικής βίας και καταπίεσης. Η ανά χείρας Μονογραφία αποτελεί μία αναθεωρημένη έκδοση προγενέστερης μελέτης μου για το φιλελευθερισμό (Σ. Μακρής, "Φιλελευθερισμός", Αθήνα: Ι. Σιδέρης, 2002), η οποία στοχεύει σε μία ολοκληρωμένη πλέον παρουσίαση του φιλελεύθερου επιχειρήματος στη νεοτερική του, κατά μείζονα λόγο, εκδοχή. Ως τέτοια απευθύνεται τόσο σε ακαδημαϊκούς και πανεπιστημιακούς φορείς, ατομικούς και συλλογικούς, όσο και σε πολίτες, ιδίως σε εκείνους που εμπλέκονται ενεργά με την κρατική διοίκηση και την πολιτική διακυβέρνηση.