Το σχέδιο αυτονομίας της Πελοποννήσου

[...] Υπογραμμίζουμε ότι, για πρώτη φορά βρίσκουμε και δημοσιεύουμε γαλλικές πηγές που αναφέρονται σε επαναστατικές ή αυτονομιστικές κινήσεις στο χώρο της Νότιας Ελλάδας μετά το 1806. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι σε ένα σχετικά πρόσφατο έργο για τους Γάλλους στα Ιόνια ο Baeyens (1973:111) δηλώνει ρητά ότι έψαξε αλλά δεν βρήκε τίποτε στο Παρίσι σχετικά με το σχέδιο απελευθέρωσης του Μοριά και τη μυστική συνάντηση των Κολοκοτρώνη, Φαρμάκη και Δονζελότ του 1808. Πιστεύουμε ότι μια μελλοντική έρευνα, στα ρωσικά αυτή τη φορά αρχεία, και στις αναφορές του πρόξενου στην Κέρκυρα Λιμπεράλ (Ελευθέριου) Μπενάκη προς τον υπουργό Εξωτερικών του τσάρου Αλέξανδρου, κόμη Ρουμαντζόφ, θα φέρει στο φως τα προσθετά εκείνα στοιχεία που χρειαζόμαστε για να κάνουμε μια πιο ολοκληρωμένη ανάλυση των επαναστατικών προσπαθειών των Ελλήνων, πριν και μετά τη συνθήκη του Τιλσίτ (Ιούλιος 1807). Στα κεφάλαια που ακολουθούν θα περιγράψουμε πρώτα τον κοινωνικό και τον πολιτικό περίγυρο - το περιβάλλον δηλαδή της εποχής εκείνης (κεφ. 1). Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε τις αναμνήσεις και τα κείμενα που αναφέρονται στο σχέδιο υπαγωγής του Μοριά στη Γαλλική Αυτοκρατορία: τη διήγηση του Κολοκοτρώνη (κεφ. 2), τις πληροφορίες του Κανέλλου Δεληγιάννη (κεφ. 3), το Μνημόνιο και την επιστολή του Γιακούπ αγά (κεφ. 4). Στο πέμπτο κεφάλαιο θα εξετάσουμε κριτικά και συγκριτικά τα νέα στοιχεία που προκύπτουν από τα όσα λέγονται στο Μνημόνιο. Στη συνέχεια (κεφ. 6) παρουσιάζουμε μερικά άλλα έγγραφα που βρήκαμε στο φάκελο του Μπεσιέρε (Bessieres), αποσπάσματα από εντολές του Ναπολέοντα όπου διατυπώνεται και η πολιτική του και διάφορες άλλες πρόσθετες πληροφορίες. Τα ντοκουμέντα αυτά θα μας επιτρέψουν να κάνουμε μια γενικότερη αξιολόγηση της επίσημης γαλλικής πολιτικής για τους Έλληνες και την Ελλάδα (κεφ. 7). Τέλος, στον επίλογο θα αναφερθούμε στον Γεώργιο Σισίνη και σε μερικούς από τους πρωταγωνιστές του σχεδίου αυτονόμησης της Πελοποννήσου του 1808. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)