Τα δώρα των μάγων

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης προσφέρει μια ποίηση καθαροπρόφερτη, ορθοφωνική και μελωδική σαν μολπές επουράνιες· έχει η φωνή του κάτι από τη χροιά του αχώρητου. Δίνει στην ποίηση ένα ρόλο χαρμόσυνο και σωτήριο που είναι το να εκφράζει το κάλλος του καλού. Το θαύμα συντελείται μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπουδαστήριου ποιητή και είναι ένα θαύμα που επιβεβαιώνει το αγγελικό χάρισμά του. Αξιοσημείωτο είναι ότι μέσα στη μεταρσίωση αυτή απουσιάζει από την ποίησή του η τοπιογραφία και γεικώτερα η ηθογραφία. Όπως οι μεγάλοι Γερμανοί εξπρεσσιονιστές διδάσκαοί του, και ιδιαίτερα ο Ρίλκε, ο Βαρβιτσιώτης είναι ένας πιστός εν Χριστώ διακονών ποιητής, πέρα από το δογματικό ενδόσιμο της θρησκευτικότητάς του και της πρόσδεσής του σε μια συγκεκριμένη εκκλησιαστική πίστη. Σε τούτο ξεχωρίζει αποφασιστικά μέσα στην ελληνική ποίηση σαν ένας μοναχικός σπορέας σπάνιας τελειότητας στίχων, με ακόμα σπανιώτερη λυρική δύναμη και μια οπάλινη διαφάνεια που μας φέρνει εγγύτερα προς την τελειότητα. Διότι είναι φανερό πως ο Τάκης Βαβριτσιώτης είναι ο Angelus Novus της σύγχρονής μας ποίησης, είναι ο αδιαμφισβήτητος πρώτος από ανάστημα μεγαλοδιάστατος ποιητής της Ελλάδας σήμερα. Είναι ταυτόχρονα ο ελεγειακότερος ποιητής της μοίρας και ο κατάλευκος και ολόλαμπρος νέος της Αγγελος. Θ. Δ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ