Το μάτι της δικαιοσύνης

Στο "Μάτι της δικαιοσύνης" μια καθηγήτρια διδάσκει τη βιολογία με τον ίδιο μυητικό τρόπο που το πετυχαίνει και μια ψιλικατζού με έναν νεαρό αγοραστή πορνοπεριοδικών: με την επανάληψη. Η δύναμη της σάρκας είναι δραματικά ανεξέλεγκτη σε όλες τις ιστορίες αυτού του τόμου, όπως και η δύναμη της επιβίωσης και της εξουσίας πάνω στον Αλλο. Αλλά και η δύναμη μιας δικαιοσύνης που δεν στηρίζεται σε θείο ή ανθρώπινο νόμο είναι κι αυτή ανεξέλεγκτη εδώ, αποκτώντας τη μορφή μιας άγριας νέμεσης που επισφραγίζει την ανώμαλη πορεία των ανθρωπίνων πραγμάτων. Οι μυθοπλασίες του Γιάννη Χαιρετάκη, χάρη στην προσεκτική συγκρότηση των χαρακτήρων τους και στη μελετημένη κλιμάκωση των στοιχείων της πλοκής τους, είναι όλες, ανεξάρτητα από την έκτασή τους, επεισοδιακές σαν περιπετειώδη μυθιστορήματα. Κι ωστόσο αφηγούνται ασήμαντα περιστατικά των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Αυτό όμως που τις διαφοροποιεί καταλυτικά από μια στερεότυπη αφήγηση είναι η ικανότητα του συγγραφέα να «υπολογίζει» την κάθε ιστορία του μικρού περιστατικού με τα μέτρα και τα σταθμά επικού γεγονότος· κι αυτό πάλι το κατορθώνει με την αμεσότητα μιας κλασικής αστυνομικής αφήγησης όπου οι πάντες (συμπεριλαμβανομένων των "υπόπτων") δεν έχουν προσέξει αυτό που καλείται, στο τέλος πάντα, να προσέξει ο αναγνώστης: μια ασήμαντη λεπτομέρεια, μια λεπτή χαραμάδα απ’ όπου εισέρχεται άτεγκτο το μάτι της Δικαιοσύνης.