Ύπνος

Όλα ξεκίνησαν από ένα ορειχάλκινο κεφάλι ελληνιστικό που παριστάνει το θεό Ύπνο και βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Σ αυτό το απόμακρο σύμβολο θέλησε να δώσει σημερινή υπόσταση η Ευφροσύνη Δοξιάδη με τη ζωγραφική της, δημιουργώντας, με αφορμή γνωστά κλασικά ή ρωμαϊκά αγάλματα, εννέα απεικονίσεις του Ύπνου σε σύγχρονα φυσικά περιβάλλοντα αλλά με μια ακόμα αναφορά στην αρχαιότητα: τη χρήση της τετραχρωμίας όπως την αντιλαμβάνονταν τότε, με το μαύρο, το άσπρο, την ώχρα και το χοντροκόκκινο να γεννούν άπειρα άλλα χρώματα ταιριαστά με το ανθρώπινο σώμα και το μεσογειακό τοπίο. Τα εννέα έργα έχουν ομηρικούς τεφρούς ουρανούς, έχουν έντονη ιστορικότητα και ρεαλισμό κάτω από ασημένιο φως ονείρου και θέλουν να αποσπάσουν λίγο το νου από μια επιφάνεια ομοιόμορφη και στατική, από μια αισθητική χωρίς αίμα. «Να ζωντανέψουν τα αρχαία αγάλματα, να πάρουν αίμα και σάρκα ήταν μια πρόκληση για μένα, κάτι που λαχταρούσα να κάνω εδώ και πολλά χρόνια.» Η ζωγράφος απευθύνθηκε στον Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη με τον οποίο είχε συνεργαστεί εικονογραφώντας τα διηγήματά του "Φυσικές ιστορίες" (Το Ροδακιό 2006). Του ζήτησε να μεταφέρει τις εννέα εικόνες της στον πεζό λόγο πλέκοντας μια ιστορία. Όσο τα έργα και το διήγημα προχωρούσαν γεννήθηκε ανάμεσα σε ζωγράφο και συγγραφέα μια ποικιλότροπη συνενοχή. Και για να συνοδέψει την έκθεση, στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, δημιουργήθηκε αυτό το βιβλίο που, όπως τα παλιά γιαπωνέζικα βιβλία, ανοίγει σαν φυσαρμόνικα και από τις δύο πλευρές για να ξαναρχίσει από το τέλος προς την αρχή. Το καθαρά αυτό ελληνικό προϊόν θελήσαμε να γίνει εξαγώγιμο με την αρωγή της Anne Marie Stanton-Ife που έχει μεταφράσει τα δύο μυθιστορήματα του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη "Οι τέσσερις τοίχοι" (Το Ροδακιό 2000) και "Ο φιλοξενούμενος" (Το Ροδακιό 2004) για τον οίκο Marion Boyars του Λονδίνου.