Παραδώστε τους αντιστασιακούς

"Περίεργο κράμα αυτοί οι αντιστασιακοί. Πώς μπορούσαν να χαμογελάνε, όταν οι ζωές τους κρέμονταν σε μια κλωστή; Πώς επιδείκνυαν τέτοια ευαισθησία, την ώρα που ήταν σαν κυνηγημένα αγρίμια; Πώς είχαν το κουράγιο να φερθούν τόσο τρυφερά ο ένας στον άλλον, τη στιγμή που η ζωή τούς φερόταν τόσο σκληρά; Πώς έβρισκαν την αντοχή να συνεχίσουν να πολεμάνε, όντας εξουθενωμένοι από την πείνα; Πώς είχαν τη δύναμη να αγαπήσουν, όταν τους περιτριγύριζε τέτοιο μίσος; Πώς δεν άφηναν τον εαυτό τους να μετατραπεί σε ζώο, τη στιγμή που τα σκυλιά του πολέμου ορμούσαν για να τους ξεσκίσουν; Πού έβρισκαν το σθένος; Πού έβρισκαν το ηθικό ανάστημα και ο πόλεμος δεν τους μετάλλασσε σε κτήνη; Από πού πήγαζε αυτή η ισχύς; Αυτή η δύναμη; Αναμφίβολα, μια τέτοια δύναμη προερχόταν από τα τρίσβαθα της ψυχής, από εκεί όπου φωλιάζει το αντίθετο του θανάτου. Και το αντίθετο του θανάτου δεν είναι η ζωή, αλλά η αγάπη".