Στρατηγικό βάθος, ζωτικός χώρος και γενοκτονίες

Οι διώξεις πληθυσμών και οι γενοκτονίες δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος στην Ιστορία. Υπάρχουν εκείνες που συμβαίνουν μετά από πολεμικές συγκρούσεις και άλλες που γίνονται βάσει σχεδιασμού που έχει προαναγγελθεί με γεωστρατηγικά σοφίσματα και άλλα θεωρητικά κατασκευάσματα. Με σχέδια δηλαδή που από τη θεωρία πέρασαν σε τραγική εφαρμογή μέσα από τις ατραπούς μιάς επιθετικής πολιτικής των κρατών που τις υιοθέτησαν. Οι θεωρίες αυτές χαρακτηριστικό έχουν ότι διεκδικούν για ένα κράτος άλλωτε "ζωτικό χώρο", άλλοτε "στρατηγικό βάθος", άλλοτε "γεωστρατηγική περιοχή" ή άλλα παρόμοια, χωρίς ποτέ να παύουν να σημαίνουν, σε καθαρή γλώσσα, ιμπεριαλισμό και πρόθεση βίαιας επέκτασης. Συχνά αυτές οι θεωρίες - επιθυμίες - προθέσεις αναγγέλονται απερίφραστα εκ των προτέρων και για τον λόγο αυτό οι στοχευμένοι πληθυσμοί και τα απειλούμενα έθνη είναι απαραίτητο να τις γνωρίζουν, να τις μελετούν και να προετοιμάζονται ανάλογα. Όταν δεν τις μελετούν χαρακτηρίζονται από ασύγγνωστη αφέλεια. Όταν όμως τις αποφεύγουν ακόμη και να τις γνωρίζουν, δείχνουν ανεξήγητη μεν αλλά ασυγκράτητη τάση αυτοκτονίας.