Τουρκική εξωτερική πολιτική την εποχή του ΑΚΡ

Η τοποθέτηση του Αχμέτ Νταβούτογλου στη θέση του υπουργού Εξωτερικών το 2009 ξεσήκωσε μεγάλες συζητήσεις για το ρόλο και τη θέση της Τουρκίας στη γειτονιά της Νοτιοανατολικής Ευρώπης αλλά και στον κόσμο. Σε αυτή τη συζήτηση το βιβλίο των Δ. Τριαντάφυλλου και Ε. Φωτίου δεν επιδιώκει σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσει τα αυθεντικά κείμενα των εμπνευστών της σύγχρονης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Προσδοκά όμως να συμβάλει στην ερμηνεία τους, δίνοντας κυρίως έμφαση σε διαστάσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής του ΑΚΡ που δεν έχουν αναλυθεί εκτενώς. Εξάλλου υπάρχουν πολλοί τρόποι ερμηνείας με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και είναι επί της ουσίας εποικοδομητικοί στον επιστημονικό και πολιτικό διάλογο. Οι δύο συγγραφείς δίνουν έμφαση στις πρωτοβουλίες της Τουρκίας που αναπτύσσονται εκτός του πλαισίου των δυτικών οργανισμών και σχημάτων συνεργασίας, προκειμένου να εξεταστεί αν το επιχείρημα της Τουρκίας περί "γέφυρας" ή "κόμβου" Ανατολής και Δύσης είναι βάσιμο. Ότι, δηλαδή, η Τουρκία με την πρόσφατη δραστηριότητα της στα ανατολικά φιλοδοξεί να αποκτήσει επιρροή και αναγνωρισιμότητα στην Ανατολή, εξίσου με αυτή της οποίας χαίρει στη Δύση.