Επικίνδυνος οίκτος

Το μοναδικό μυθιστόρημα του Στέφαν Τσβάιχ περιγράφει σπαρακτικά τη βασανιστική προδοσία της τιμής και του έρωτα, με φόντο τη διάλυση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Το μυθιστόρημα, γραμμένο τις παραμονές και υπό τη σκιά του επερχόμενου Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, τοποθετείται στις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου και τελειώνει με τη σφαίρα που σκότωσε τον αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο της Αυστρίας στο Σαράγεβο. 
Οι ήρωες είναι οι αποσβολωμένοι θεατές της τραγωδίας τους, σύμβολα ενός παρακμιακού πολιτισμού που δεν μπορεί όμως να αντισταθεί στη διεγερτική χαρά ενός τελευταίου βαλς. Η πρόζα του Τσβάιχ, υπέροχη και εκλεπτυσμένη, μοιάζει με τα λείψανα αυτού του πολιτισμού που τον κατάπιε η τρέλα του 20ού αιώνα. Ο οίκτος παρουσιάζεται ως ένα επικίνδυνο συναίσθημα. Μια ημιπαράλυτη γυναίκα καταστρέφεται από τον πολύ οίκτο του περιβάλλοντός της ‒ του πατέρα, του γιατρού της και του αρραβωνιαστικού της.

 Το πιο συναρπαστικό βιβλίο που έχω διαβάσει... ένα πυρετικό, γοητευτικό μυθιστόρημα.

‒ ANTHONY BEEVOR, NEW YORK REVIEW OF BOOKS, 2007

O Τσβάιχ ήταν ένα σκοτεινός και ανορθόδοξος καλλιτέχνης. Με τον Επικίνδυνο οίκτο τον καλωσορίζουμε ξανά με μεγάλη χαρά.

‒ SALMAN RUSHDIE, 2011

Ένα μαγευτικό ανάγνωσμα, που θα κλονίσει τις ηθικές παραδοχές σας για το τι συνιστά ευθύνη του ατόμου, και μια ουσιαστική υπενθύμιση για τις δυνατότητες της καλής λογοτεχνίας.

‒ ALI SMITH, BEST BOOKS OF THE YEAR, THE GUARDIAN, 2011

Το μυθιστόρημα του Τσβάιχ μας μεταφέρει στην εποχή που η Ευρώπη έπεφτε στη δίνη του χάους, ξεκινώντας από την έλλειψη λεπτότητας ενός αξιωματικού του ιππικού σε ένα παλιομοδίτικο σαλόνι και κλείνοντας με τη σφαίρα που σκότωσε τον αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο... Ο Τσβάιχ υφαίνει μια συνταρακτική αφήγηση για το τι γίνεται όταν ο οίκτος εσφαλμένα θεωρείται πως είναι έρωτας και παρουσιάζει με ευφυή τρόπο τις καταστροφικές συνέπειες που αντιμετωπίζει όποιος ξυπνά το πάθος σε πρόσωπο ανεπιθύμητο.

‒ ALFRED HICKLING, THE GUARDIAN, 2011

Μια σύνθετη, καθηλωτική, τρομακτικά αληθινή αλλά καθόλου ηθικολογική σπουδή στον συναισθηματικό εκβιασμό, στις διαβρωτικές, ακόμη και ψυχοφθόρες συνέπειες του οίκτου και στη διαπίστωση ότι «κανένα έγκλημα δεν ξεχνιέται, όσο βρίσκεται ακόμα στη συνείδησή μας».

‒ THE FINANCIAL TIMES, 2011

Ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα... Αυτό που εντυπωσιάζει κυρίως είναι η ικανότητα του Τσβάιχ να μας κάνει να νιώσουμε τις βίαιες συναισθηματικές μεταστροφές όλων των προσώπων του έργου σαν να ήταν δικές μας. Μόνο ένας συγγραφέας με μεγάλη ευαισθησία θα μπορούσε να το πετύχει αυτό.

 ‒ ANTHONY  DANIELS, THE SUNDAY TELEGRAPH