Ο θάνατος του κόμη του Λωτρεαμόν

Μια χώρα, ένα κράτος, μία πόλη. Γύρω από την πόλη απέραντες εκτάσεις ερήμου με πετρωμένο έδαφος. Ούτε άμμος, ούτε οάσεις, ούτε ζωή. Τίποτα. Σε αυτήν την πολιτεία, την ανέλπιδη, την από καιρό πεθαμένη, την αδιέξοδη, κινούνται οι ήρωες του βιβλίου. Οι ιστορίες τους πλέκουν ένα παράξενο και γοητευτικό σύμπαν. Συγκροτούν ένα διακειμενικό ταξίδι στον κόσμο των καταραμένων ποιητών και δημιουργών. Τα πρόσωπα του βιβλίου, πιστά στην ειμαρμένη τους, παλεύουν, ερωτεύονται, άγονται και φέρονται στη δίνη της καταδίκης τους, αρνούνται την ελπίδα, λυγίζουν από το βάρος του μεγαλείου τους, αυτοκαταστρέφονται. Τα πρόσωπα του βιβλίου ενσαρκώνουν τον Ιανό, φέρουν αυτούσια τη διττή πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης: και άγγελοι και δαίμονες. Ο συγγραφέας μάς προσφέρει ένα απολαυστικό, μα και απελπισμένο ταξίδι. Πίσω, όμως, από το θάνατο μοιραία υπάρχει ο έρωτας, πίσω από την καταδίκη η ελπίδα για λύτρωση, πίσω από τον πόνο η εξιλέωση. Και πάνω από όλα ο συγγραφέας μας αφήνει εντέλει με μια γλυκόπικρη γεύση στο μυαλό και στο στόμα: "Η ανάμνηση του χαμένου παραδείσου υπάρχει πιο έντονη από ποτέ".