Οδός Αβύσσου αριθμός 0

Την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου στη Μακρόνησο κατοικεί η ωμή βία, ο τρόμος, η απελπισία. Στον αριθμό Μηδέν της οδού Αβύσσου δε μένουν όμως μόνο «δήμιοι» και θύματα· σ’ αυτή την κοινωνία της παράνοιας ανήκει και ο ασυμβίβαστος ιδεολόγος, ο μικροαπατεώνας, ο περιθωριακός που κάνει τον βασανιστή, αλλά και ο ψευτοδιανοούμενος «ανανήψας» που απαγγέλλει παθιασμένα ποίηση στους παλιούς συντρόφους του...

«Η φρίκη της Μακρόνησου δε χωράει σε βιβλία. Διαβάζεται μόνο μες στα μάτια των τρελών της. Μόνο τ’ αυτιά του Λαυρίου πρόφτασαν στην αρχή ν’ αρπάξουν κάτι ξεφτίδια απ’ τις φωνές... Στην αρχή, γιατί αργότερα ράγισαν κι αυτά και δεν άκουαν πια τίποτα. Κι έτσι απόμειναν μόνο οι σκύλοι -με το προφητικό τους ένστικτο- να σκορπούν απ’ τους καρβουνοσωρούς τις οιμωγές τους, σα μαύρους χρησμούς που έβγαιναν απ’ τα σπλάχνα του προαιώνιου ζώου».