Παράθυρο σε κάποια μουσικότητα του λόγου

Σ ευχαριστώ, που νιώθω μέσα μου ότι Εσύ υπάρχεις. Με αφουγκράζεσαι. Κι υποσυνείδητα, ή ίσως ενορατικά, ορθώνετ η κατάφαση κι η βεβαιότητα για τη δική Σου παρουσία, όταν -αδύναμος- δεν έχω πια ούτε κι εμένα. Kαι αμφιβάλλω, σαν ποιο -ή ίσως και σαν τι- να είναι άραγε το διάβα μου απ τη ζωή.