Η Ελλάδα που αγάπησα, η Ελλάδα της χρεοκοπίας

Αναφορικά μ' αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα, την πειστική απάντηση έχουμε από το ακόλουθο σχόλιο της πιο έγκυρης γερμανικής εφημερίδας, της Frankfurter Allgemeine: "Σε πολύ υψηλότερο βαθμό από ό,τι συνηθίζεται και είναι αναγκαίο για ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδώσει την ανεξαρτησία του κράτους".
Γίνεται φανερό ότι η Ελλάδα εφεξής μόνον κατ όνομα υπάρχει ως αυτοτελές (και πολύ περισσότερο ως τάχα "ανεξάρτητο") ευρωπαϊκό κράτος.
Η χώρα μας και ο λαός της τελούν υπό ξένη οικονομική, δημοσιονομική και ελεγκτική κατοχή.
Όσα καταγράφονται στο βιβλίο απευθύνονται σε όλα τα νέα παιδιά, με την προσδοκία ότι εκείνα, κάποτε, θα ευαισθητοποιηθούν, αναφορικά με τις δικές τους μελλοντικές ευθύνες, καθώς και με την ευχή και την προσδοκία μιας δικής τους ειρηνικής επανάστασης, που θα έχει, ως πρωταρχικό στόχο, την καλλιέργεια του ανεπιτήδευτου αυτοσεβασμού.
Αν η νέα γενιά καταφέρει αυτόν το στόχο, τότε θα υπάρξει ελπίδα μιας νέας ανάστασης του άλλοτε αγωνιστικού και δημιουργικού ελληνικού έθνους.