Αφήγηση

ΧΡΟΝΟΣ ΠΡΩΤΟΣ Αφηγούμαι τον αιώνιο χρόνο τον αιώνιο άνθρωπο και το αιώνιο περβόλι το μεσημέρι πριν το βομβαρδίσουν τα χιλιάδες βλέμματα των λουλουδιών τα δευτερόλεπτα που αυτοκτονούν πριν της ώρας και τη μητέρα μας που έπνιγε κάθε απόγευμα τον εαυτό της από ευγνωμοσύνη στην αιώνια παρθενία Σας επιδεικνύω τον πολυτάλαντο άνθρωπο του Κρομανιόν τους Καθάρους που αυτομόλησαν μετά την ονειρική τους σφαγή τους μεσαιωνικούς κόμπους στο λαιμό των Αψβούργων [...]