Βίος και λόγος στην ησυχαστική παράδοση

Βίος και λόγος, θεωρία και πράξη, αποτελούν ενιαίες όψεις της πίστης και της ζωής της Εκκλησίας. Αν ο λόγος της αρχαιοελληνικής σκέψης διερευνά και ερμηνεύει τον κόσμο και τον άνθρωπο, ο Λόγος της Αγίας Γραφής, δίχως να ανήκει στον κόσμο, έρχεται όχι για να τον ερμηνεύσει αλλά για να τον σώσει μέσα από συγκεκριμένα γεγονότα στην ιστορία της σωτηρίας. Η πατερική θεολογία εκφράζει έναν Θεό που αποκαλύπτει και κοινωνεί την προσωπική του ζωή δια του ενανθρωπήσαντος Λόγου. Η μέθεξη στο γεγονός του Χριστού δεν σχετίζεται με μία διανοητική και άσαρκη πνευματικότητα. Δια της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας, η εν Χριστώ ζωή αποτελεί σωματοποιημένη εμπειρία. Ευχαριστιακή εμπειρία και ασκητικό βίωμα είναι οι όψεις μιας ενιαίας θεολογικής γνωσιολογίας στη ζωή της Εκκλησίας.