Σωτηρία Μπέλλου

Κανένας δε μου έφταιξε στις μαύρες συμφορές μου τα ανοιχτά τα χέρια μου τι τα χω και παλεύω Το ξερό μου το κεφάλι μ έφερε σ αυτό το χάλι Ας ήμουνα λίγο σφικτή φίλοι να τα κρατούσα τη φτώχεια να χαιρέταγα μποέμικα να ζούσα Τώρα που φύγαν τα λεφτά μου ρθε ο νους κι η γνώση μα είναι πια πολύ αργά κι ας το χω μετανιώσει Σ.Μ.