Κηφήνας ή Ο Ένοικος στο Κατώφλι

Συνδυάζοντας τις λεπτομερείς παρατηρήσεις των αφηρημένων ειδών με ζωντανή εικονοποιία και απροσδόκητο παιχνίδι πάνω στο πεδίο των σημαινομένων, στην ποιητική του συλλογή "Κηφήνας", ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης εξελίσσει την εμπειρία της καθημερινής ζωής και όλων αυτών που μας περιβάλλουν σε σύγχρονες μοντερνιστικές ποιητικές μινιατούρες, εντός των οποίων δεν μπορούμε πια να διακρίνουμε αν η τέχνη μιμείται τη ζωή, ή η ζωή την τέχνη. Ο συγγραφέας καταφέρνει να βρει χαρά στον κυνισμό, και κυνισμό στη χαρά. Ενώ απεκδύεται το ανθρώπινο περίβλημα, τα επίπεδα του πολιτισμού και της κουλτούρας - αρθρωμένα ως αντιστάθμισμα, εξαπάτηση εαυτού, ασήμαντα τελετουργικά και ψευδείς υποσχέσεις - ο ποιητής μας δείχνει την ανθρωπιά του μέσα από την ομαδοποίηση κωμικοτραγικών και ταυτόχρονα ευάλωτων, διασκεδαστικών και παράλληλα αξιαγάπητων πλασμάτων. Το πρόταγμα του βιβλίου μπορεί να συνοψιστεί στις παρακάτω γραμμές: "Ας γδύσουμε τον άνθρωπο / να πιούμε τον καρπό. / Ας ξεμπροστιάσουμε ζήλειες / πλαστογραφώντας τον καιρό. / Ξενυχτισμένο είδος! / Γιατί πένεσθε(αι); / Για ποιο λόγο φείδεσθε(αι); / Προς τι λιποψυχείς;".