Ανθολογία ελληνική

Με τον τίτλο "Ελληνική ανθολογία" είναι γνωστή μια συλλογή 4.000 περίπου επιγραμμάτων, που στο μεγαλύτερο μέρος τους σώζονται στο χειρόγραφο της Παλατινής Βιβλιοθήκης της Χαϊδελβέργης (αριθ. gr. 23), του οποίου ένα τμήμα βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού (αριθ. gr. suppl. 384). Η συλλογή αυτή του Παλατινού χειρογράφου, γνωστή ως "Παλατινή ανθολογία", διαμορφώθηκε στα τέλη του 10ου αι. μ.Χ. στηριγμένη σε μια προηγούμενη Ανθολογία των Κων. Κεφαλά (αρχές 10ου αι.), που κι αυτός με τη σειρά του είχε βασιστεί σε προηγούμενες ανθολογίες του Μελέαγρου από τα Γάδαρα, του Φίλιππου από τη Θεσσαλονίκη, του Διογενιανού από την Ηράκλεια, του Στράτωνα από τις Σάρδεις, του Αγαθία από τη Μυρίνη, καθώς και στην ονομαζόμενη "Ευφημιανή Συλλογή". H ανθολογία αυτή του παλατινού χειρογράφου μαζί με την ανθολογία του Μάξιμου Πλανούδη ως το τελευταίο 16ο βιβλίο της, αποτελούν το σύνολο της συλλογής που στις μέρες μας ονομάζεται συνήθως "Ελληνική ανθολογία"· περιλαμβάνει μάλιστα επιγράμματα ποικίλου περιεχομένου, ταξινομημένα κατά θέμα, αποτελώντας μοναδική πηγή για τη γνωριμία με το δύσκολο και αριστουργηματικό αυτό είδος της ελληνικής λογοτεχνίας που μέσα σε ελάχιστες, συνήθως, λέξεις προσπαθεί να συμπεριλάβει ένα πλήθος πληροφοριών, υπαινιγμών, νοημάτων και συναισθημάτων.