Δυτικά της Εδέμ

Ο Δρόμος του μύθου, ο δρόμος του λόγου και ο δρόμος του πνεύματος αποτελούν τις κύριες ενότητες αυτής της συλλογής δοκιμίων που ανάγονται στη μέριμνα διασώσεως του ουσιώδους. Κάθε λαός οραματίζεται τον χαμένο παράδεισο, δημιουργώντας πολιτισμό κατά την αναζήτηση του απωλεσμένου εδεμικού στοιχείου. Βυθισμένος ο άνθρωπος της λογοκρατικής εποχής στα επί μέρους έργα του, έχει λησμονήσεις την κοσμική ευθύνη για επιστροφή στην πηγή και αυθεντική εμβίωση του "ιλιγγιωδούς συμβαίνοντος". Ωστόσο, στο μάκρος της ιστορίας έχουν επιτευχθεί συνειδητοποιήσεως που στέκονται ως δρομοδείκτες στην πορεία μας μέσα στη νύχτα. Αυτή τη συμπαντική σύλληψη, τη συνειδητοποίηση του κοσμικού όλου, τη συναντάμε στον άνθρωπο του μυθοκρατικού κόσμου. Οι συνειδητοποιήσεις των πολιτισμών την Ανατολής κινήθηκαν με ασάφεια, όμως με εγκυρότητα. Η τέλεια σαφήνεια πραγματοποιήθηκε στον ευρύτερο δυτικό πολιτισμό με δυναμισμό και προκάλεσε πρωτοφανή αναστάτωση. Αλλά με τη μορφή της εκπτώσεως. "Οι δρόμοι προσβάσεως προς την ουσία, προς την προβληματική, την αγωνία και την ευδοκία του οντολογικού αυγασμού, άλλοτε πολυσύχναστοι, τώρα ερημώνονται. Η ιστορική ροπή είναι καθοδική. [...] Ήδη πορευόμαστε ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΔΕΜ, όπου σβήνουν τα φώτα τα μεταφυσικά και ανάβουν άφθονα τα φυσικά".